Ne doğduğu ne doyduğu yerdir memleketi insanoğlunun. Dağ başını eğip yar dediğinin göğsüne koyduysan orada atan bir kalptir memleketin. Sana aşkla bakan bir çift göz... Sımsıkı tutuyorsa ellerini, hiç bırakmaman gereken o ellerdir senin memleketin.
Herkes memleketinde büyüyüp, yaşlanacak ve belki son nefesini orada verecek kadar şanslı değildir. İstemsizce sürgüne düşer bazı gönüller. O eller bir kez ayrılmak zorunda kalmışsa ilk gözlerden yersin sürgünü. Ve bilmezsin sol tarafını memleketinde bırakıp, arkana bakmadan kaçtığını. Yarım kalmak zorunda kaldı ama bilerek yarım bıraktı...