BUTİMAR,pers mitolojisinde denize aşık ve deniz suyuyla hayatta kalabilen bir kuştur.Sürekli denizin kıyısında ve üzerinde uçar onu en yükseklerden en güzel şekilde seyreder.Bakmaya doyamaz.Fakat sevgisi aynı zamanda en büyük zaafıdır.Butimar,denize o kadar aşıktır ki onun eksilmesinden korktuğu için ona kıyamaz ve suyundan içemez buda onun felaketi olur.Butimar o çok sevdiği deniz yüzünden acı çekerek sussuzluktan ölür.Acaba denizin Butimardan haberi varmıydı ?Butimarın büyük aşkından,kendisine kıyamamasından.
İşte ben de bir Butimarım.Denizi her gün en güzel yerden izliyorum.Ondan içmeye kıyamıyorum.
Bu kitabın ilk bölümündeki tüm şiirleri denize ithaf ediyo- rum.Siz değerli okuyuculara ise şöyle bir tavsiyede bulun- mak istiyorum:
Hiçbir zaman Butimar olmayın.Denize haykırın kendinizi,- bırakın göklerden süzülen kanatlarla denize kendinizi,kana kana için suyundan.Ama şunu da unutmayın ki denizin suyu tuzludur.İçtikçe susatır,susattıkça içirir.